Moon lighten up💫🌙

چشمه

باران

هردو آبند

آبشار

دریا

همه آبند

مگرنه؟

چرا هر کدام نامی دارند؟

چشمه اسرار آمیز است انگار که سرآغاز حیات است چشمه آینه است اصیل است وقتی بخندد داستانی جدید پدید می آورد.

باران دانه دانه است دوست داشتنی است نغمه ای عاشقانه است دل ها را می برد  طراوت بر می انگیزد و دل ها را روشن می کند.

آبشار ، آهنگین است در هر قطره اش رنگین کمانی پنهان دارد . باصلابت و قدرتمند است . کوه ها و سنگ های سخت را نرم می کند.

و دریا بی نهایت است عشقی است که خورشید را به طلوع وا می دارد و ماه را به رکوع. بخشنده ی عظیم است.

نام ها

چه حیرت انگیزند!

سالها پیش وقتی در اتاق تشریح بودیم معلممان قلبی را به ما نشان داد قلب قرمز بود که پمپ ماهیچه ای اش می نامید که خون را به سرتاسر وجودمان می رساند. مدت ها قبل از آن هر وقت داستان عاشقانه ای پیش می آمد. می دیدم که همه دو نیم دایره می کشند انتهایش را تیز می کنند و آن ها را به هم می رسانند. هر وقت که خط ها به وصال هم می رسیدند. آن قلب سرخ می شد و هر عاشق پیشه ای آن را همراه خود می برد.

اما این روز ها نمی دانم قلبم چه رنگی است. آن زمان ها مطمئن بودم قلب من نیز باید قرمز باشد.

اکنون که دستانم گلبرگ های لطیف گل داوودی را لمس می کند . اکنون که آهنگی بسیار زیبا می شنوم . همین حالا که تک تک نفس هایم را حس می کنم. می بینم که قلبم دیگر قرمز نیست . آن به یک رنگ نیست. آبی است زلال . آیینه ای است درخشان که رنگ می پذیرد، دوباره بی رنگ می شود. می رقصد و دوباره می نشیند. می ایستد و جاری می شود و هر گاه که محبت چیزی آن را فرا بگیرد به همان رنگ در می آید. به همان رنگ زرد گل داوودی به همان رنگ آبی آسمان و به رنگ خدا..